Geen verslag nog helaas, we lopen wat achter. Wel veel mooie arctische foto’s van een gebied in Noorwegen boven de poolcirkel dat echt een van onze grote favorieten is. De kou, de eenzaamheid, de absolute stilte; het doet ons goed.
De wegen zijn over het algemeen goed begaanbaar, ze worden heel goed vrij gehouden van sneeuw en ijs. Het rijden gaat wel langzaam en de afstanden zijn enorm, dus je moet je reis goed plannen. De maximale snelheid ligt vrijwel overal onder 60 km/uur, dus voor een centimeter op de kaart zit je zo 4 uur in de auto.
Dit keer vlogen we op Tromsø, en reden we door naar Svolvær in het noorden van de Lofoten. Het zuidelijke deel van de Lofoten hebben we overgeslagen, daar zijn we in 2018 geweest. We reden daarna door naar de Vesterålen, het eenzamere broertje van de Lofoten. Hier verdeelden we een week tussen Langoya en Andoya. Tenslotte hebben we nog een kleine week op Senja doorgebracht, in het zuidelijke deel. Het noordelijke deel hebben we in 2022 bezocht.
Zoals op de foto’s te zien is lag er vrijwel overal nog heel veel sneeuw. De temperatuur lag iets boven het vriespunt. We hadden grootse plannen voor hikes in de bergen, maar die konden eigenlijk vrijwel allemaal niet doorgaan. Er was gelukkig genoeg anders te zien en doen, maar we realiseerden ons ter plekke dat de maand mei echt een overgangsmaand is. Het kan nog heel winters zijn, of juist echt lente.
Noord Lofoten
Vesterålen – Langoya en Andoya
Senja
