In mei 2022 ga ik (Ellen) met met mijn broer en zus naar Azerbeidzjan, het land van de eeuwige vlammen. Het was eigenlijk de bedoeling dat we in oktober 2021 zouden gaan, maar een week van tevoren nemen we het wijze besluit de reis uit te stellen. Het is naast een oranje coronagebied op dit moment gewoon ook politiek te onrustig. Het is best wel onontgonnen reisgebied, en daar houden we ook van. Maar op dit moment is het dus iets té avontuurlijk. Maar goed, we houden hoop dat we volgend jaar in mei wel op reis zullen kunnen naar dit interessante land.
Azerbeidzjan ligt aan het uiterste randje van Europa en schurkt aan Azië. Modern, maar ook traditioneel. Het grenst aan Iran, Armenië, Georgië en Rusland. Azerbeidzjan valt nog onder Europa – het land doet tenslotte ook mee aan het Eurovision songfestival, en recentelijk werd en nog gevoetbald voor het Europees kampioenschap – maar toch voelt het behoorlijk als Verweggistan.
We vliegen op de hoofdstad Bakoe en gaan daar een paar dagen rondkijken. Voor de dagen daarna hebben we een four wheel drive gehuurd en rijden we het land verder in, onder andere naar Şəki, Kis, Şamaxı, Qəbələ en het Gobustan National Park. Vervolgens rijden we de bergen in, naar Quba, Laza en Xınalıq. Via de Candy Cane mountains (Şəkər əsası dağları) en het Apsjeron schiereiland rijden we weer terug naar Bakoe.