Blog reisfotografie

Reisfotografie met kinderen: The golden rules van Ellen Wissink

Door Ellen Wissink
Wizzinc fotografeert – www.wizzinc.nl

Lang, lang geleden, in een land hier ver vandaan…. begon ik met reisfotografie. Ik reisde met mijn echtgenoot naar talloze fotogenieke oorden en hield me keurig aan alle golden rules van de reisfotografie, zoals; ‘neem ruim de tijd voor je foto’s’, ‘zwerf doelloos en eindeloos door een stad’ en ‘gebruik altijd het gouden uur’- het magische uur rond zonsop- en ondergang met het mooiste licht. 

Alles leuk en aardig, maar toen kwamen er twee kinderen. En daar liep ik dan, gelukkig nog steeds in al die verre oorden en intrigerende hectische steden. Maar met vrijwel nul tijd om me te richten op het maken van goede foto’s met 1 kind aan de hand en 1 in de rugdrager. En de ‘gouden uren’? Die werden vrijwel zonder uitzondering benut om bij te slapen. Menig geweldige zonsondergang ging verloren in het dagelijkse eet-, bad- en slaapritueel. We gingen gewoon mee in het ritme van de kinderen. En vroeg mijn bed uit lukt al helemaal niet meer. Als ik in al die tijd drie zonsopgangen heb meegemaakt dan is dat al veel. Ook mijn fotografietas moest eraan geloven. Het ruime assortiment lenzen werd grotendeels vervangen door luiers, billendoekjes en noodkoolhydraten.

En toch maak ik nog steeds reisfoto’s. Ik hoor best vaak: “dat vind ik nou een typische foto voor jou!”. Maar wat doe ik dan precies? Ik moest er zelf ook even diep over nadenken wat dan nu eigenlijk mijn nieuwe 3 golden rules zijn. Heel stiekem vind ik mijn nieuwe reisfoto’s met de kinderen erbij op veel leuker dan de oude. 

Golden rule 1:  Maak je kind nietig

Dat klinkt natuurlijk wel wat pedagogisch onverantwoord, maar het is minder erg dan het klinkt. Ik zie altijd iets gebeuren met mijn kinderen als ze in grote weidse natuur komen. Ze beginnen dan als een dolle te rennen. En als ze dan zo ver voor mij uit lopen maak ik de fijnste foto’s. Oneindige stranden en enorme bergen met piepkleine poppetjes ervoor. En met kinderen in de foto die helemaal in hun element zijn. Het maakt ook niet uit of je ze nog kunt herkennen, ik houd wel van die zoekplaatjes waarop het nog maar kleine stipjes aan de horizon zijn. Ik zet mijn kinderen eigenlijk niet vaak geposeerd ergens op de voorgrond, en zet ze in een landschap vrijwel nooit van heel dichtbij op de foto. Ik laat ze altijd maar spelen en rennen – en laat mijn man gewoon de problemen oplossen als ze iets gevaarlijks doen, dat dan weer wel :-). 

Golden rule 2:  Volg de wolk

De cumulus is heilig! Ik ben dol op een goede wolk. Niets kan een foto zo spannend maken als een groot wit zeeschip met een dreigende regenbui erin. Gecombineerd met mijn bovenstaande regel levert dit de beste plaatjes op. Je kinderen lijken nóg meer onderdeel van het landschap onder zo’n enorme donderwolk. En als moeder natuur er dan ook nog een mooie regenboog bij gooit is het feest compleet.

Golden rule 3:  Volg de lijntjes

Ik zie altijd overal lijnen. Schuine lijnen, rechte lijnen, kruisende lijnen. Lijnen in het landschap, in de wolken, lijnen op de weg, of in een gebouw. Gecombineerd met de kinderen op de foto kan dat spannende composities opleveren. Ik zet ook graag de horizon heel laag, of juist heel hoog. Zet ‘m nooit scheef mensen, die horizon! Daar staat naar mijn mening fotografisch de doodstraf op. Daarnaast zet ik de kinderen graag ver uit het midden, in een hoek, of juist strak in het midden (bijvoorbeeld bij reflecties). Halve hoofden, afgehakte benen; het mag van mij allemaal, als het maar niet saai is en als de lijnen maar goed zijn.

Mijn reisfotografie is best veranderd sinds we reizen met de kinderen. Ik zie terug in mijn foto’s dat we voor andere reisbestemmingen gaan, relatief weinig drukke stad en juist heel veel weidse natuur, rust en ruimte. Ik vind het er alleen maar leuker op geworden. 

En nog een laatste oude golden rule van de reisfotografiedie ik aan mijn laars heb gelapt: ‘neem alleen lichtgewicht fotografieapparatuur mee’. Niks lichtgewicht, ik fotografeer gewoon met een zware spiegelreflex en toeter van een lens erop. Ik neem nu dan wel minder mee (geen grote fototas, statief, extra lenzen, filters etc.), maar wat ik meeneem is wel precies wat ik nodig heb.